مریم

به نام آنکه اشک را آفرید تا سرزمین عشق آتش نگیرد

ای تو مریم عزیز قصه هام
می دونم که عمری از تو من جدام
اما شبها با چشمهای گریونم
می زارم عکس تو روی این چشمام
دل من می خواد مثل همون روزا
تو منو عاشقونه صدا کنی
پر بگیری توی آسمون دل
غصه را از تن من جدا کنی
ای پری خوب من منو ببخش
بگذر از خطا و تقصی دلم